بتن پس از اجرا به دلایل مختلفی از جمله انقباض و فرار آب دچار حفرات ریز یا منافذی می‌گردد که بصورت شکاف یا لوله‌های موئین به هم متصل شده و آب از یکطرف دیواره بتن به طرف دیگر در سطوح افقی و عمودی نشت و یا جریان پیدا می‌کند.
در سازه‌های آبی از جمله منابع آب و استخرها یا باید در مرحله ساخت از بتن‌های طراحی شده و ساخته شده با مواد افزودنی مناسب جهت آب‌بند نمودن استفاده نمود (موادی چون G.S. 556 و 312 G.S.) و یا پس از اجرای سازه بتنی سطوح در تماس با آب به وسیله ملات و پوشش آب‌بند پوشش داده شود.
ملات آب‌بند کریستالی G.S.244 یک ملات پایه سیمانی با ترکیبی از عناصر مختلف شیمیایی و معدنی است که پس از اجرا روی سطوح بتن طی سازوکاری شامل نفوذ بداخل منافذ و به عمق تا حدود 5 سانتی‌متر ، با مواد پس ماند داخل منافذ که هیدروکسیدکلسیم و سیمان‌های هیدراته نشده است ترکیب شده و بلورهایی تشکیل می‌دهد که با جذب آب و رشد بلورها باعث بسته شدن منافذ، حتی آنها که با دهانه 10 تا 20 آنگسترم هستند، شده و در عین حال که امکان تنفس بتن را از بین نمی‌برد، از عبور آب جلوگیری خواهد کرد.
این سازوکار در فشارهای هیدرواستاتیک بالا و در حد سازه‌های عمرانی معمول، عمل‌کننده است و باعث نفوذ ناپذیری بتن می‌گردد.