مواد اضافه شونده دافع آب جهت بتن ریزی زیرآب G.S.339 به مخلوط های سیمانی برای جلوگیری از شسته شدن و پراکندن اجزاء مخلوط از هم در جریان اجرای بتن و یا گروت در زیر آب می‌باشد. این ماده همراه با اضافه شونده‌های دیگر از جمله مواد فوق‌روان‌کننده و مواد چسبنده برای تولید بتن ، ملات‌های ترمیم کننده و گروت باعث متراکم ماندن و عدم پراکندگی اجزاء تشکیل دهنده‌ی مخلوط در شرایط فشار آب ساکن محیط‌های دریایی و استخرهای صنعتی، دریاچه‌های طبیعی و مصنوعی می‌گردد.
مزایای مواد اضافه شونده دافع آب
- با استفاده از ماده دافع آبG.S.339 نیازی به پس زدن و حذف آب برای اجرای بتن و ملات نیست.
- اسلامپ و قوام متناسب با اجرا به وسیله پمپ و یا روش ترمی (Tremie) با افزودن این ماده حفظ می‌گردد.
- چسبندگی لازم در عناصر مخلوط باعث جلوگیری از پخش شدن آن‌ها زیرآب می‌گردد.
- مقاومت نهایی بتن و ملات با مصرف حدود مجاز از این افزودنی کاهش چندانی پیدا نمی‌کند.
مقدار و چگونگی مواد اضافه شونده دافع آب
مقدار مصرف این محصول تا 3 درصد وزن مواد سیمانی (سیمان + سرباره + میکروسیلیس) در مخلوط می‌باشد که مقدار دقیق با توجه به میزان مقاومت لازم در آب شستگی تعیین می‌گردد . اجرای بتن یا ملات ساخته شده با مواد دافع آب باید بصورت پیوسته صورت گیرد و از ریختن مخلوط در محل بصورت منقطع خودداری نمایید.
میزان مصرف بالاتر از حد مجاز باعث کندی گیرش سیمان و کاهش مقاومت‌های مکانیکی خواهد شد.
تأثیرات جنبی ناشی از اضافه کردن ماده دافع آب
- کاهش مقاومت: اضافه‌نمودن ماده دافع آب باعث کاهش مقاومت‌های مکانیکی با توجه به میزان مصرف آن در رزوهای اول خواهد شد که این کاهش مقاومت را می‌توان از طریق طراحی درست مخلوط و استفاده از مواد کاهنده آب جبران نمود
- غلظت: با استفاده از این ماده پیوستگی و قوام مخلوط افزایش یافته و کارایی مخلوط حالت کند به خود می گیرد اما مانعی در جریان یافتن مخلوط‌های روان (Flowable) ایجاد نمی‌شود و اجرای بتن یا ملات با استفاده از مواد فوق‌روان‌کننده از طریق ترمی و یا پمپ به راحتی صورت می‌گیرد .
- زمان گیرش: زمان گیرش مخلوط‌های حاوی مواد دافع آب طولانی‌تر از مخلوط‌های عادی است و با توجه به مقدار مصرف، 2 تا 3 برابر زمان معمول به‌طول می‌انجامد .
- هوازایی: مخلوط‌های حاوی مواد دافع آب به علت قوام بالایی که دارند مقدار هوای بیشتری را درخود نگه می‌دارند و امکان آزاد شدن هوا کم می‌باشد در نتیجه درصد هوای این مخلوط‌ها بیشتر است.
توجه
در طراحی مخلوط‌های بتن و ملات جهت سازه‌های زیر آب، نوع و اندازه سنگ‌دانه‌ها، مقدار مواد سیمانی (سیمان + پوزولان طبیعی یا صنعتی)، نوع اضافه شونده‌های ضدخوردگی و سایر عوامل دخیل در اجرایی نمودن مخلوط به طریق تِرمی (Tremie) و یا تزریق با پمپ، مهم می‌باشد و مواد دافع آب با رعایت مسائل طراحی صحیح مخلوط می‌تواند کیفیت مطلوب را پس از اجرا به‌دست دهد. حداقل مقدار سیمان در این مخلوط‌ها باید kg/m3 400 و مقدار ماسه 45 درصد یا بیشتردر نظر گرفته شود.
استاندارد
اضافه شونده دافع آب منطبق بر استانداردهای BS8443 و CRDC661 تولید می‌گردد.